Voor Dionne en haar man Robert Jan is wonen en werken in het buitenland niet helemaal nieuw. Jarenlang woont het gezin, toen nog met drie jonge kinderen die inmiddels het huis uit zijn, over de grens. In Nigeria, Libanon, Australië strijken ze neer, om uiteindelijk toch weer in Nederland te belanden voor vastigheid. Vastigheid die al snel weer zorgt voor verlangen naar verandering.
De wereld staat op zijn kop
Om toch in aanraking te blijven komen met andere culturen, zonder zelf het land te verlaten, besluiten ze jaren geleden een Argentijnse uitwisselingsstudent in huis te nemen. Na een verblijf van een jaar vertrekt Marti, die voor de familie inmiddels voelt als een bonusdochter en -zus, weer naar Argentinië. Maar ze blijven contact houden. In 2019 bezoeken Dionne en haar man de ouders van Marti in het zuidelijkste puntje van Argentinië. “Het was daar zo prachtig, ik werd helemaal verliefd op die plek. Tegen mijn man zei ik; ‘kunnen we hier niet gewoon een half jaar blijven?’, ik was jaren eerder bewust een locatieonafhankelijke onderneming gestart omdat dit voor mij het ideaalplaatje was, maar mijn man zag het toen met zijn werk niet voor zich. Tot niet veel later de hele wereld op zijn kop stond toen de pandemie uitbrak en hij toch plotseling online moest werken. ‘Nu gaan we het doen!’ dacht ik, en hij zag de mogelijkheden ook. Dus we gingen!”
“Een workation is uitermate geschikt voor 50plussers”
Dionne en haar man besluiten hun eerste ‘workation’ binnen Europa te houden en ze vertrekken voor een maand naar Portugal. “We wilden graag zoveel mogelijk leven als locals, omdat je op die manier het land op een hele andere manier ervaart dan als toerist. Daarom kozen we voor huizenruil. De tijd in Portugal zagen we als een soort try out; wat vinden we er eigenlijk van, werkt dit wel? Dat hebben we onderzocht en het maakte ons zo enthousiast dat we gelijk besloten dat we meerdere keren per jaar een werkvakantie wilden gaan plannen. Een workation is uitermate geschikt voor 50plussers die online werken. De kinderen zijn het huis uit, vaak heb je de tijd en de middelen om dit te doen. Wij begrijpen soms niet waarom niet veel meer mensen dit doen!”
Vakantie is toch vakantie?
“Andersom begrijpen sommige mensen juist weer niet dat wij hiervoor kiezen. Zij kunnen het idee van werken én vakantie niet met elkaar integreren. Maar voor mij werkt het juist perfect. Als ik op vakantie ga word ik vaak al snel onrustig. Weer ergens een terrasje pakken, een stadje bekijken of een museum induiken. Op een gegeven moment ben ik verzadigd van al die indrukken. Voor mij is het een ideale combinatie om te werken en dan in het weekend, voor of na werktijd vakantie avonturen te beleven.”
Multipassionate
Die avontuurlijke levensstijl past precies bij Dionne, juist omdat zij een zogenaamde ‘multipassionate’ is. “Ik heb mij altijd een vreemde eend gevoeld, en vroeg me af wat er mis met mij was. Waarom kreeg ik niks voor elkaar, waarom kon ik niet in één baan blijven, waarom moest alles steeds maar weer anders? Tot ik de TED talk “Why some of us don’t have one true calling” van Emilie Wapnick zag (die het multipotentialites noemt) en ik me realiseerde dat ik niet de enige ben waarbij het maar niet lukt om voor één ding te kiezen en daar een heel leven mee bezig te zijn. Die telkens opnieuw nieuwe passies ontdekt, daar voor honderd procent induikt om vervolgens na een relatief korte tijd weer iets nieuws te willen ontdekken. Toen heb ik besloten mijn onderneming Multidonnas te starten, waarmee ik online coaching en trainingen geef aan (met name) andere multipassionates om hen te helpen een leven en bedrijf te creëren dat naadloos aansluit bij hun veelzijdige persoonlijkheid. Als je veel verschillende passies hebt kan het lastig zijn om de rode draad te ontdekken in alles wat je doet, om te focussen. Bovendien horen dit type mensen vaak dat ze het niet goed doen, dat ze flierefluiters zijn of te snel opgeven. De maatschappij is er op ingericht dat je één ding kiest om te doen. Ik help hen los te komen van dat voor hen beperkende idee en hun eigen pad te bewandelen.”
Uitzicht op een levend schilderij
De afgelopen maand deed Dionne dat vanaf Bali waar ze samen met Robert Jan werkte en vakantie vierde. “We hebben een huizenruil gedaan met mensen die we een paar jaar geleden ontmoet hadden. Het was een hele bijzondere ervaring. Vanachter mijn laptop had ik uitzicht op een levend schilderij, zag ik vrouwen met manden op hun hoofd door de rijstvelden lopen. Doordat we niet op een resort of iets dergelijks zaten, werden we niet echt als toerist gezien. We werden uitgenodigd om een Hindoestaanse ceremonie bij te wonen die twaalf dagen na een crematie wordt uitgevoerd. Hierbij worden offers gebracht in de vorm van rijst, koekjes, bloemen en geld en wordt een koord gespannen en doorgebrand, wat symbool staat voor het loslaten van de ziel zodat deze opnieuw gereïncarneerd kan worden. Op Bali is dat geen verdrietig moment maar juist een moment dat gevierd wordt. Geweldig dat wij daar getuige van mochten zijn.”
Een ander perspectief
Naast een schitterend uitzicht geeft deze manier van leven en werken Dionne ook een andere kijk op het leven. “Door het tijdsverschil tussen Bali en Nederland begon onze werkdag pas om een uur of drie in de middag. De ochtenden gebruikten wij daardoor om op avontuur te gaan en leuke dingen te doen. Waar je normaal gesproken in Nederland van negen tot vijf werkt, en dan ’s avonds moe op de bank ploft en Netflix aanzet, denk je daar in de ochtend helemaal niet aan en ben je bovendien vol energie, die je dan kunt gebruiken om er op uit te trekken. Dat biedt een veel bewustere manier van ontspanning zoeken. Ook heeft ieder huis op Bali een eigen tempeltje met geurstokjes en heilig water, waar je een offerbakje van palmbladen voor vouwt, dat je vult met bloemblaadjes om te offeren. Dit dankbaarheidsritueel voerde ik daar dagelijks uit en daardoor raakte ik er nog meer van doordrongen hoe ongelofelijk veel ik heb om dankbaar voor te zijn. Het besef dat het leven gevierd moet worden, dat je vaste patronen gewoon kunt omgooien en dat het goed is om stil te staan bij waar je dankbaar voor bent. Dit zijn de dingen die we mee terug nemen naar Nederland.”
