Leeuwenhart, een nieuw ‘Alledagje’ van Tietia Feikens

Tietia Feikens
‘Alledagjes’
3-7-2017

Leeuwenhart

Oudste bonusdochter Gonnie en haar vriend Modou komen langs voor een bakje koffie. Onze dwergteckel Pippie is helemaal over de rooie. Ze blaft zo hard dat haar hele lijfje mee doet. Onze teckel is racistisch. Dat zwarte gezicht van Modou staat haar helemaal niet aan. Sterker nog, ze vertrouwt het voor geen meter! En Modou’s mooie gezicht is niet bruin maar echt zwart. Ik heb een slecht belichte foto van kerst, waarop het enige dat je van Modou ziet zijn witte tanden zijn.
Pippie heeft een traumaatje opgelopen, met Oud en Nieuw, twee jaar geleden. Ze zat bij mij op schoot toen Jim, de man van vriendin Tineke, onverwachts voorover boog om mij te omhelzen en te zoenen. Jim is een grote Surinaamse man met een luide stem. Pippie, die mannen sowieso wel wat eng vindt, schrok zich rot en wilde mij verdedigen. Luid schreeuwend vloog ze hem bijna aan. En sindsdien gromt en blaft ze tegen alle mensen met een kleurtje. Daarbij vergetend dat ze zelf ook pikzwart is.

Modou vond het grappig. ‘Such a big heart in such a little dog’ ( zo’n groot hart in zo’n klein hondje ) lachte hij. Ik legde uit dat Pippie geen idee heeft dat ze zo klein is en dat ze ons, als het moest, met haar leven zou verdedigen. ‘She has the heart of a lion’ ( het hart van een leeuw ) zei ik. Modou grinnikte. Pippie bleef recht tegenover hem zitten en staarde hem de hele tijd onbeweeglijk aan. Ze volgde elke beweging en als hij, naar haar smaak, te veel bewoog gromde ze. Duidelijk makend dat ze, indien nodig, haar mensen en haar huis met hand en tand zou verdedigen. Zo af en toen kwam ze even dichterbij om Modou’s geur op te snuiven en dat beloonden we met een koekje. Toen ze aan zijn tenen snuffelde kreeg ze weer een koekje en prezen we haar. Uiteindelijk durfde ze zelfs aan Modou’s vingers te ruiken, die hij voorzichtig voor haar neus hield. Misschien komt het nog wel eens goed tussen Pippie en Modou. Misschien. Aan Modou zal het niet liggen.

Modou is sinds oktober in Nederland en het gaat goed met hem. Maar natuurlijk is het vreselijk wennen. In zijn land Gambia is alles anders en hij verbaast zich regelmatig over onze Nederlandse gewoonten. Een paar dagen geleden fietste hij samen met Gonnie. Zij wilde dat hij naast haar kwam fietsen maar hij weigerde pertinent. Hij bleef strak tegen de stoeprand aan fietsen. ‘ A car can smash you and then it’s too late. You don’t have any rights’ vond Modou. Waarmee hij wilde zeggen dat je als fietser heel kwetsbaar bent en dat je, als je aangereden wordt door een auto, je niets te vertellen hebt. Je zou de botsing waarschijnlijk met botbreuken of erger moet bekopen. Nederland is ook het enige land volgens Modou, waar fietsers met zijn tweeën of drieën naast elkaar fietsen, terwijl auto’s en bussen voorbij razen. Zelfs hand in hand fietsen ze hier. Hij had hierover een documentaire op tv gezien. ‘In geen enkel ander land is dit zo’ zei Modou, ‘in België niet, in Frankrijk niet, in Engeland niet’. Hij vond het onbegrijpelijk dat wij daar hier zo luchtig over doen. Vanuit zijn perspectief snap ik dat heel goed.

Een aantal jaren geleden was ik met Jan in Gambia, toen Gonnie daar met Modou woonde. Het was een prachtige vakantie in een totaal andere wereld. Echt een cultuurshock en daarom begrijp ik ook goed hoe het voor Modou moet zijn om in Nederland een nieuw bestaan op te bouwen. Op een dag wilden Jan en ik gaan fietsen en we huurden 2 mountainbikes. Het enige ‘fietspad’ was tevens de snelweg. Daarmee is het ook de enige verharde weg en die loopt dwars door Gambia heen. De rest van de wegen is er onverhard, vaak stoffige zandpaden. Een snelweg daar is niet te vergelijken met een snelweg hier; er missen aan de zijkanten hele happen uit en hier en daar zitten grote gaten, waar je omheen moet laveren. Het verkeer houdt geen rekening met fietsers, die zijn er daar ook niet veel. Met grote snelheid vliegen de auto’s vlak langs je en dat is verschrikkelijk eng. Ik werd op een gegeven moment compleet hysterisch van angst en gilde naar Jan ‘Ik wil niet meer, ik stop er mee, dit is afgrijselijk!’ Ik durfde geen meter meer te fietsen. Dat was eens en nooit weer. Modou’s angst was voor mij dus niet vreemd.

Zo is er veel meer waarover Modou zich verbaast en wat hem angst inboezemt. Bijvoorbeeld het pinnen van geld. Die hele procedure bekijkt hij met een groot wantrouwen. In Gambia is het simpel: je loopt een bank of een geldwisselkantoor, mét personeel, binnen en je vult een formulier in. Vervolgens kom je met een enorme stapel beduimelde bankbiljetten weer naar buiten. Maar hier in Nederland moet je een plastic pasje in een gleuf stoppen en dan maar hopen dat er geld uit komt. Bij Modou ging dit al twee keer mis. Onder andere in de supermarkt. Gelukkig stond Gonnie naast hem want Modou is als de dood dat ze hem voor een crimineel aan zien. Hij is zich bewust van het feit dat je hier in Nederland, met een andere huidskleur, al gauw een verdacht persoon bent. Alleen pinnen durft hij beslist niet. Het zal nog wel even duren voor dat geld uit de muur halen voor hem iets gewoons wordt.

En toch zal Modou wennen aan Nederland. Daar is hij al hard mee bezig. Nadat hij met vlag en wimpel slaagde voor zijn inburgeringsexamen, zit hij nu op Nederlandse les voor gevorderden. Hij begint het steeds beter te spreken, zij het met enige schroom. En hij heeft een baan. Modou is kippenvanger. Bij nacht en ontij worden hij en zijn maten met een busje naar boerderijen in heel Nederland en zelfs Duitsland gebracht. ’s Nachts zijn de kippen slaperig en laten zich makkelijk vangen. Modou werkt hard. Zo hard dat zijn maten hem vroegen iets rustiger aan te doen omdat zij anders ook veel harder moesten werken. De jongens maken plezier met hem en waarderen hem en Modou voelt zich bij hen thuis. Zo zal hij gaandeweg in Nederland opgenomen worden en zal onze cultuur langzaam haar geheimen aan hem prijsgeven. Ik ben trots op deze bescheiden, slimme, grappige Gambiaan. Voor de liefde je huis en naasten verlaten en je thuis proberen te voelen in een totaal andere wereld. Daar is moed voor nodig! Modou heeft ook het hart van een leeuw. Modou Lionheart.

Tietia Feikens

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top