Tietia Feikens
‘Alledagjes’
26-6-2017
Rattenstreken
s Avonds. Dochterlief belt. ‘Mamaaaaaa!’ huilt ze schor en piepend. ‘Er zit een hele grote rat op mijn afzuikap’. Ze is helemaal overstuur. ‘En hij heeft een hele dikke stahaaaaaart’ huilt ze verder. ‘Ik zit op de bank en ik durf er niet meer af. En ik weet niet wat ik moet doehoen. Kunnen jullie komen?’ ze snikt hartverscheurend. ‘Tuurlijk lieverd, we komen er aan’ zeg ik, nog zonder strijdplan. ‘Zorg jij nu eerst dat je weer rustig wordt oke?’ Ze belooft het snikkend.
Strategisch overleg met Jan. Hoe pakken we het aan? Jan vindt het ook wel eng zegt ie eerlijk en ik sluit me daar bij aan. Een in het nauw gedreven rat kan je naar de strot vliegen. Ik moet er niet aan denken! Brrr! Maar we moeten toch iets doen. We bedenken een plan. Ik zal een laken over de rat gooien en dan slaat Jan vliegensvlug de hark in het beest, waarna ik hem dood zal meppen met een schep. t Is een plan hè? Maar voor degenen die denken dat ik geen rat dood zou kunnen slaan, believe me, ik zou het doen. Dierenleed vind ik verschrikkelijk maar dochterleed nóg erger. En ik heb eerder dieren moeten ombrengen, niet omdat ik het leuk vond maar om een dier niet te laten lijden.
Ooit woonde ik in Brabant op een groot recreatiecentrum, waar ex de manager was. ’s Winters had ik de zorg voor de dieren van de kinderboerderij, die op het terrein gelegen was. Tijdens mijn eerste winter had ik een zieke kip. Het diertje rilde en lag meer op de grond dan dat het zat of liep. Ik belde de veearts in het dorp. ‘Ik heb een zieke kip’ zei ik en beschreef de ziekteverschijnselen. ‘Oei, da’s mis, zei de veearts. ‘Moar ge denkt toch nie da ik veur een kiekke kom? Ge moet ’m uit z’n lijen verlosse, zei de veearts. ‘Ik??’ vroeg ik ontsteld. ‘Joa gij’ was het antwoord. ‘Maar hoe doe ik dat dan?’ reageerde ik angstig. De veearts legde uit: ‘ge pakt ne spoa ( schep ) en legt die kiekke op d’n grond. Ge zet de spoa op het neksken, voet op d’n spoa en dan douwt g’um inenen de grond in’. Alsof het niks was! Ik deed nog een poging maar de veearts was beslist niet te vermurwen om te komen. Een laatste blik op de kip was genoeg. Ze lag op de grond te stuiptrekken. Ik had medelijden met het diertje en besloot dat ik haar niet langer mocht laten lijden. En daarom deed ik het, niet omdat ik een sadist ben of zo. Ik hielp de arme kip uit haar lijden. En ik moet zeggen, het was in een zucht en een scheet gebeurd.
Gewapend met een laken, een schep en een hark kwamen we bij dochterlief aan. Die had geen andere keus dan van de bank af te komen om ons binnen te laten. Ze stortte zich nog nahikkend, met rode huilogen, in mijn armen. Ik zag in een flits weer even het kleine meisje dat ze eens was. Een dappere dodo, behalve als ze een dikke spin zag. Ik maakte me van haar los en stampte met het laken uitgespreid, de kamer in. Jan in m’n kielzog, met de hark in aanslag. ‘Waar is het ondier!’ riep ik stoer. ‘ Hij is daar boven weer ergens verdwenen’ snufte Roos en wees op de afzuigkap. Staand op een stoel ontdekten we dat er tussen de afzuigkap en de koof, met daarin de afzuigslang, een gat zat van wel 10 centimeter. ‘Hij zat net daar’ wees Roos aan ‘zijn staart bungelde over de rand. Echt een hele dikke staart! En hij keek me heel gemeen aan’ zei ze huiverend. Het monster liet zich natuurlijk niet meer zien. Dus Roos met wat toiletspullen en een pyama mee naar ons huis. In haar eigen slaapkamer, waar ze al weken vreselijke geluiden in het plafond hoort, zal ze vast geen oog dicht doen.
Dochter heeft geslapen als een Roosje. Vanochtend in de keuken vraag ik haar ‘weet je nou wel zeker dat het een rat was en niet een muis?’ ‘Hij was echt heel groot mam, zegt Roos, maar misschien was het ook wel een kruising tussen een rat en een muis. Net als bij een paard en een ezel, hoe heet dat ook al weer?’ ‘Een muilezel’ zeg ik. ‘Ja dat!’ zegt Roos ‘dan heet dit een murat of een ramuis’. We lachen er samen om. Roos zal vanochtend thuis direct een ongedierte bestrijdingsdienst bellen.
Inmiddels is de rattenvanger geweest. Hij heeft klemmen boven de plafondplaten gezet. Binnenkort zullen we weten of die dochter van mij van een mug een olifant…eh…van een muis een rat heeft gemaakt!
