Oldtimer liefde

Ik heb er eentje: een klassieke auto. Ik rijd regelmatig rond in deze Renault6 uit 1976. Het is m’n tweede exemplaar want de eerste, die ik cadeau kreeg voor mijn vijftigste verjaardag, was een roestbak die het niet overleefde.

Op de ochtend van mijn 50e verjaardag kreeg ik van mijn man een sleutelbos. Die zag er oud uit en hij zei: ‘Kijk maar eens uit het raam’. Daar stond mijn cadeau, een keurig gepoetste, blauwe Renault6 uit 1975! Er was een sleutel voor het portier, voor het contactslot en eentje voor de benzinedop. Ik kon direct een stukje gaan rijden en het was nostalgie ten top. Een groot dun stuur zonder stuurbekrachtiging, wiebelende metertjes, een slinger om het raam te bedienen en een choke. Vooral dat laatste had een groot ‘o ja’-effect. De auto had bovendien de versnellingspook en de handremhendel aan het dashboard. Even wennen, maar dat ging verbazingwekkend snel. En uiteraard vier versnellingen. De Renault was motorisch prima in orde, maar wel een opknapper, er moest nogal wat aan het exterieur gebeuren.

‘We kopen geen Franse auto, want die roest al in de folder’

Mijn man is er mee bezig gegaan, maar hij had het éen nog niet opgelapt of hij kwam het ander alweer tegen. Deze auto bleek een erg slechte carrosserie te hebben, die veel geleden had onder het Nederlandse klimaat. Had ik kunnen weten natuurlijk, want ik hoor nog mijn vader vroeger: ‘we kopen geen Franse auto, want die roest al in de folder’. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie: dit is dweilen met de kraan open. Teveel roest en gaten.

Mijn man begon een zoektocht op internet en vond na een poosje een identieke auto uit 1976, een jaar jonger dus, die te koop stond in Frankrijk. Na een redelijk moeizame communicatie, de eigenaar sprak geen Engels en wij geen Frans, ging hij samen met mijn zoon per autoambulance naar Bouchage, een stukje onder Poitiers. De auto bleek in goede staat, het Franse klimaat was een stuk vriendelijker voor de carrosserie geweest. Er moest technisch wel het een en ander aan deze Renault6 gebeuren, maar dat zou geen problemen opleveren, dus de koop werd gesloten.

De Renault werd op de autoambulance geladen en man en zoon wisselden elkaar af achter het stuur op de rit terug naar het hoge noorden van Nederland. Onderweg zijn ze nog gestopt bij de wijngaard van ene monsieur Perdix. Dat klinkt als een naam uit een Asterixboek, maar zijn wijnen waren subliem! Want als je dan toch een keer in Frankrijk bent moet je wel van de gelegenheid gebruik maken natuurlijk. De goede man heeft geen website, dus ik kan geen verdere informatie geven. En de wijn is inmiddels op. Tevoren hadden we de juiste informatie opgezocht over het invoeren van de auto en alles verliep zonder problemen.

Zodat er alleen nog een soort Flintstones-auto overbleef

Nu hadden we ineens twee oldtimers en daar was geen plek voor in onze garage. Dus de eerste versie ging naar een opslag bij een boer vlak in de buurt. En mijn man pakte vervolgens het opknappen van de Franse auto zeer grondig aan, in het begin vroeg ik me af of dat nog wel goed zou komen. Hij haalde namelijk de hele auto uit elkaar! De volledige carrosserie werd losgehaald van de bodem en via speciale katrollen die aan het plafond van de garage hingen, omhoog getakeld, zodat er alleen nog een soort Flintstones-auto overbleef. Die is, weer per autoambulance, naar een speciale garage gebracht waar de chassisbalk gelast werd. Daarna heeft mijn man zelf de hele auto weer opgebouwd. Een nieuwe benzineleiding erin, allerlei voor mij zeer ingewikkelde onderdelen schoongemaakt en weer ingebouwd, de bedrading werd nagekeken en opnieuw aangesloten, en uiteindelijk kwam het koetswerk er weer op. Het heeft heel wat snipperdagen en weekenden gekost, maar het resultaat mag er zijn!

Eigenlijk ben ik met de tweede auto nog blijer dan met de eerste. Deze heeft, in tegenstelling tot de andere, namelijk nog de originele stoelen en buitenspiegels van chroom in plaats van zwart kunststof. En de binnenbekleding is netter. Alleen zat er in de achterkant van de rugleuning van de chauffeursstoel een winkelhaak. Ik wist niet hoe ik die moest repareren. Het is bruin-beige skai, ieder lapje of tape zou een lelijk effect geven, en professioneel laten repareren kost een kapitaal. Maar ik ben een handwerker. Ik had al twee kussens gemaakt voor op de achterbank, van stof in een echt jaren ’70-design. En ik besloot om een stoelhoes te haken, in dezelfde kleuren en in retro stijl. Het effect is erg leuk en de winkelhaak is onzichtbaar.

Ik hou ervan als de hele entourage bijpassend is, dus ik heb op Marktplaats twee oude, maar nette tuinstoeltjes gekocht en in een webshop een ouderwets campingtafeltje. Toen de auto rijtechnisch helemaal klaar was, kon hij gekeurd worden en een Nederlands kenteken krijgen. Ik stond erop dat het een blauwe kentekenplaat werd, het zijn de details die het extra leuk maken! En toen mocht ik er eindelijk mee de weg op. Ik pakte een picknickmand in, de stoeltjes en het tafeltje gingen mee en zo gingen wij op een zomeravond in stijl onze eerste rit maken. Naar Noordpolderzijl, door het mooie Groningse landschap. Daar hebben we de auto neergezet, een fles bubbels opengemaakt om te proosten op deze bijzondere gelegenheid en daarna zaten we als oldschool-bermtoeristen te picknicken op onze vintage-stoeltjes. Superleuk!

Hij mag alleen de weg op als het droog is

Ik ben enorm zuinig op mijn auto, hij mag in principe alleen de weg op als het droog is. Het is niet altijd te voorkomen dat hij soms even in de regen moet rijden, bijvoorbeeld als we meedoen met een Oldtimertoer, maar als het enigszins kan, blijft hij met nat weer in de garage. Het is erg leuk om in deze auto te rijden, je bent bezig met sturen en schakelen, de bewegingen zijn groot en niks gaat vanzelf. Daar hou ik van, zelf doen! Bovendien lijkt het of medeweggebruikers geduldiger zijn als ze zien dat je in een klassieke auto rijdt.

De Renault6 is een zeldzame verschijning, daarom zijn onderdelen ook erg moeilijk verkrijgbaar. De eerste auto is inmiddels volledig gestript en alle bruikbare onderdelen zijn opgeslagen. De rest is uiteindelijk naar de sloop gegaan. Er moeten nog wat kleine dingen gebeuren aan de tweede auto. Zo heb ik nog een radio-cassetterecorder liggen die nog ingebouwd moet worden, ik heb zelfs nog een paar bandjes die ik dan kan draaien. Ik ben dol op dat soort details, die maken het nostalgische gevoel compleet. Ondertussen blijf ik op zoek naar spullen die met de auto te maken hebben. En mensen in mijn omgeving kijken mee, ik kreeg bijvoorbeeld van een kennis twee originele boekjes die hij op een boekenmarkt had gevonden. Zulke dingen vind ik geweldig!

Heb jij nu ook een oldtimer en wil je de liefde voor deze nostalgische bijzondere auto’s met de lezers delen, stuur dan een mailbericht aan julia@50plusinnederland.nl

 

Deel dit artikel

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Full 2
Culinaire routes
De leukste restaurants, de meest verfijnde smaken, de eerlijkste gerechten.
Full 2
Full 2
Fiets, wandel- en vaarroutes
Kom lekker in beweging en loop of fiets een mooie route!
Full 2
Full 2
Er op uit
Nederland is veelzijdiger dan je denkt. Laat het dagelijkse leven even achter je en geniet!
Full 2
Full 2
Schrijf mee
Vertel jij graag mooie verhalen? Schrijf dan mee met de redactie van 50+
Full 2
previous arrow
next arrow
Scroll naar boven
Scroll naar top